JDBO | Plane, island and ocean

[Stillkidrauhl]

Emily Carter Jackson and Justin Drew Bieber

A0E9A260-188C-44B5-A1C6-4C96F8A8DDB3.jpeg (1.23 MiB) 229 keer bekeken

[Stillkidrauhl]

Terwijl ik mijn zonnebril beter op mijn neus zet loop ik achter Justin aan richting de vliegtuig die hij voor onze reis naar Curacao heeft geboekt. Een zakenreis waar we ongeveer een week zullen blijven. Ik denk dat ik nu al ongeveer 2,5 jaar voor hem werk en ik kan mij nog goed herinneren dat ik tijdens onze eerste ontmoeting wilde weg rennen. Het is een jonge jongen. Iemand die op een jonge leeftijd hard heeft gewerkt en iets voor zichzelf heeft opgebouwd. Niemand kan mij vertellen dat hij geen gedreven jongen is, maar iedereen kan mij vertellen hoe ijdel hij is. Hij weet dat hij geld heeft en hij weet dat veel vrouwen hem willen. Dit is iets wat ontzettend botst en dat hij denkt dat hij altijd gelijk heeft. In het begin vond ik hem niet open minded, maar ik moet toegeven dat hij langzamerhand steeds meer open minded is. Naar mij toe dan. Hij zou wel moeten. Ik ben letterlijk zijn assistent en ik zorg ervoor dat alles loopt als hij er geen tijd voor heeft. 'Here.' Zeg ik tegen de beveiliger en druk licht enthousiast mijn telefoon in zijn handen. Voor mij is het de eerste keer. Een privé vliegtuig en dat moet ik vastleggen met een foto. Ik blijf een meisje die het leuk vindt om alles vast te leggen.

[Kidrauhl]

Met een zucht plofte ik neer op mijn stoel. Deze reis stond al een tijd op mijn planning en ik stresste mij er dood om. Het was een zeer belangrijke zakenreis namelijk, wat veel kon betekenen voor mijn carriere. Ik keek kort naar Emily, die al te blij was om mee te mogen. Zij was nu al een paar jaar mijn assistente en ondanks wij elkaar niet helemaal mochten, deed zij haar werk super goed. Ik was dan ook wel blij met haar als mijn assistente. Ik wist dat ik op werk serieus was, soms een tikkeltje te serieus maar dat moest wel. Dat heeft mij gebracht tot waar ik nu sta.

[Stillkidrauhl]

Nadat er een aantal foto’s van mij zijn gemaakt, pak ik mijn telefoon en loop ik ook het trapje op het vliegtuigje in. Bewonderend kijk ik om me heen. Oh, maar dit is écht luxe. Een stewardess die met een champagne glas op mij wacht. Ik neem deze aan en bedank haar. Ik laat mijn blik naar Justin afglijden en neem tegenover hem plaats. Tussen ons staat een tafeltje en daar plaats ik mijn glas op. ‘Nervous?’ Vraag ik aan hem en open mijn tas. Ik haal mijn laptop eruit en leg deze op het tafeltje zodat ik onze planning voor de aankomende week kan doornemen. ‘We moeten veel doen deze week.’ ‘So no going out. You need to stay fresh and awake.’ Zeg ik tegen hem. Ik lieg tegen mezelf. Heel soms kan ik hem afleiden en probeer ik hem toch over te halen om iets leuks te doen of dan werk ik vooruit zodat ik zelf iets leuks kan gaan doen.

E1B5DE2E-9F35-436A-B786-7BB1DD5265D0.jpeg (844.56 KiB) 205 keer bekeken

[Kidrauhl]

'Honestly.. Not at all.' Zei ik. Ik vond het wel prettig dat Emily mee was. Zij was wel echt degene die wist hoe zij met mijn anxiety om kon gaan. De momenten dat ik super gestresst was, wist zij precies hoe zij mij moest kalmeren. Soms kon ik het heel erg afreageren op haar, door haar helemaal af te snauwen en zij wist dat ik het niet meende. Zij wist dan direct dat ik ergens mee zat en vatte het niet persoonlijk op. Uiteindelijk bood ik dan wel mijn excuses aan, natuurlijk. Ja, ik was zeer tevreden met haar als mijn assistente. 'When do I ever go out?' Vroeg ik met een lachje. Zij was juist degene die mij zo kon pushen om wat leuks te doen. 'Thanks for coming along by the way. I know it's literally your job and I also know you were dying to come along.' Grinnikte ik. Toen zij hoorde dat ik naar het buitenland moest voor een zakenreis, smeekte zij mij nog net niet om haar mee te nemen. 'But I appreciate it.'

[Stillkidrauhl]

‘That’s a good thing, because wé don’t like nervous people.’ Hoeveel sollicitatie gesprekken wij samen hebben gehad en hoeveel mensen wij hebben moeten afwijzen, omdat ze te nerveus waren. Wij willen geen mensen in het bedrijf die niet zeker zijn van hun zaak. ‘Oh, no. Don’t say it like that. You always want to go out. You were begging me last week to grab dinner with you.’ Gelul. Ik wilde gewoon heel graag een uur of twee niks doen en zomaar alleen weg gaan, gaat niet. Als hij mee gaat, valt het direct minder op, want kom op, dan is hij zelf mee. Ik ben echt wel serieus. Ik maak mijn werk altijd af, maar ik ben nog veel te jong om continu serieus te zijn. ‘You’re welcome.’ Zeg ik en kijk even naar mijn laptop scherm. ’Ik heb dus even zitten stalken.’ Vertel ik. ‘Kijk.’ Zeg ik en laat de vrouw zien met wie we morgen een gesprek hebben.

[Kidrauhl]

'Emily.. You were the one who wanted to go out for dinner, not me.' Zei ik met een lachje. 'It's always you and your little plans.' Ik waardeerde het wel, daar niet van. Zonder haar zou ik een gestresst leven leiden, alleen maar gefocust op werk. Maar zo was ik nou eenmaal. Ik was een heel serieus persoon, alleen soms gewoon ietsjes te serieus. 'You did? Show me.' Ik keek wat mee op haar laptop. 'Oh, she seems quite nice.' Zei ik met een knikje. 'Nothing to be worried about.'

[Stillkidrauhl]

‘Because you were acting real grumpy.’ Kaats ik terug. Het was echt zo. Hij was chagrijnig en moest simpelweg even iets eten. Ik bekijk de foto’s van de vrouw en moet toch even licht grijnzen. Ik weet alles over haar nadat ik mijn research heb gedaan. Ik kijk even uit het raampje als het vliegtuigje begint te stijgen. Oh, het voelt een stuk enger in een kleine vliegtuig. Nu voel ik echt alles terwijl je in een groot vliegtuig bijna niks voelt. ‘Moet ik bij alle meetings aanwezig zijn?’ Vraag ik.

[Kidrauhl]

‘No, just two of the five.’ Zei ik. ‘The other days you’re free to do whatever you’d like.’ Er waren namelijk maar twee écht belangrijk.