WritingWorld

Ik kletste even met de vader van de jongen om wat dingen af te spreken en we liepen met zn vijven naar huis. Elvio liep voorop met Robbin terwijl ik naast Bella liep. "I love this."

Ze knikte toen ze Levi hoorde een pakte even zijn hand vast, waar ze een kusje op drukte. “I love you,” zei ze toen verliefd. Dat was ze nog steeds na al die jaren. Met haar andere hand duwde ze Arturo voor zich uit. Thank god waren ze al weer thuis en was het niet ver.

Ik glimlachte en zag het enthousiasme van het jongetje toenw e bij ons thuis waren. Ja het was impressive. En ik had Elvio geleerd er niet over op te scheppen. Over mijn werk zei ik nooit iets.

Ze glimlachte naar de twee jongens die begonnen te spelen in de speelkamer. Bella wilde heel graag dat de speelkamer van de kinderen apart was. Ze Weerd helemaal gedesoriënteerd als het speelgoed in de woonkamer lag. Ze tilde Arturo uit de buggy en legde hem in zijn wiegje.

Lichtelijk vermoeid ging ik op de bank zitten. Ik had me toch wel weer flink ingespannen en dat voelde ik weer in mijn lichaam. Bah. Ik sloot even mijn ogen en zuchtte zacht.

Ze pruilde toen ze hem zo zag. “Are you okay baby?” Vroeg ze. Ze pakte een zak chips en ging langzaam bij hem op schoot zitten, schrijlings.

Ik opende mijn ogen en keek haar aan. "Im getting old," zei ik met een kleine zucht. Sommige dagen was het gewoon wat vochtiger buiten en dat merkte ik gelijk.

Ze pruilde even toen ze hem hoorde en knuffelde hem liefdevol. “Just.. Take it easy baby,” zei ze tegen hem. “Don’t ask too much of yourself.” Zei ze terwijl ze hem doordringend aankeek.

Ik sloeg mijn armen om haar heen en knuffelde haar terug. "I should be able to do this darling. Make love to my wife and pick my boy up from school." Dat was echt de bare minimum

Ze pruilde toen ze hem hoorde. “Maybe we should cranck it down a notch.” Stelde ze voor. Natuurlijk wilde ze dat niet, maar ze zou echt alles voor hem doen. “It’s okay baby. We just have to learn to live with this.”

"But I am doing nothing all day," jammerde ik een beetje. Oke misschien had ik toch wel veel stress rondom Salvador. Ik keek haar aan. "Sometimes Im just afraid that there is more," gaf ik zacht toe.

“What do you mean that there’s more?” Vroeg ze verward aan hem terwijl ze opkeek. Zacht streelde ze over zijn borstkas.

Even haalde ik mijn schouders op. "Maybe there is something wrong with my lungs. With my body. Not only what he did to me." Of ik kon het niet accepteren dat het toch door hem kwam en ik ouder en minder fit werd.

Ze keek hem bezorgd aan. “Maybe it’s time for you to see a doctor again, baby.” Zei ze terwijl ze hem aankeek. “Do you want me to sit next to you instead of on top of you?” Vroeg ze hem.

"Hmm maybe." Ik bleef haar stevig vasthouden. Soms had ik nog wel eens momenten dat ik het mentaal nog zwaar had met wat hij me had aangedaan. Dat ik weer die angst en onmacht voelde. Ondanks alle therapie zat het heel diep. "I have been following him a couple of times," gaf in toe.

Ze keek fronsend op toen ze hem hoorde. “You have? Why?” Vroeg ze toen zacht terwijl ze opkeek. Dat vond ze eigenlijk helemaal niks. “I don’t want you to have to do that,” zei ze zacht bezorgd.

"Because of our plan," zei ik. Ja ik was nog steeds van plan om hem om te werpen, netjes gezegd. "But.. I just cant. I dont know."

Ze keek hem aan en zuchtte zachtjes. “You don’t have to do it, you know that.” Zei ze zacht terwijl ze hem aankeek. “I don’t want you to get hurt or do anything you’re gonna regret.” Zei ze zacht

"I want to. I need to," zei ik. "I promised to keep you and our family safe forever," zei ik. "We talked about what is needed and that is.. to geth him out of the way." En dan behoorlijk rigoureus. Dood dus

Ze keek hem bezorgd aan en zuchtte zachtjes. “I don’t want you to do anything you’re going to regret,” zei ze tegen hem terwijl ze op haar lip beet. Ze knuffelde hem eventjes en sloot haar ogen. “This whole situation is so effed up,”