ORPG | met Sharity.

[Snowflakes.]

Amelia;
Ik keek hem aan en beet op mijn onderlip. Daarna knikte ik. Eigenlijk wilde ik helemaal niet naar het toilet, maar ik kon ook niet zeggen dat ik weg wilde lopen. Dat kon ik niet maken.

David;
Ik lachte. "Oke oke. Ik zal geen andere chocolade durven te halen." zei ik.
---
Wat nou als Scott in de nacht, als iedereen aan het slapen is, naar binnen glipt en Amelia en Madeline ontvoerd? En bedreigd met een mes?

[Sharity]

Robbin
Ik keek naar haar. "Het komt goed he Amelia," zei ik. Rustig liep ik met haar richting het toilet. "Ik zorg voor je," mompelde ik.

Madeline
"Precies," zei ik met een lachje.

-
Oh dat kan wel maaaarrr dat is misschien wel veel drama in een keer.

[Snowflakes.]

Amelia:
Dankbaar glimlach ik naar hem. "Dankjewel, dat je er voor me bent" zei ik glimlachend. Ik haal een hand door mijn haar heen.

David;
Ik stond op en liep naar de automaat. Daar gooide ik wat geld in en koos wat dingen uit.

[Sharity]

Robbin
"Amelia, altijd," zei ik. "Je hoeft maar te bellen of ik kom." Ja zelfs toen ik nog met Lisa was zou ik dat direct doen. "Ik zal je even privacy geven op het toilet."

Madeline
Licht verbeeld keek ik voor me uit terwijl ik wachtte op David. Ugh ik wilde zo graag slapen.

[Snowflakes.]

Amelia;
Ik glimlachte naar hem en toen ik eenmaal op het toilet zat, deed ik mijn behoefte. Ik hoopte dat ik me gauw beter zou voelen want dit was gewoon kut. Ik liep weer de wc uit.

David;
Ik kocht voor Madeline ook wat dingen en algauw kwam ik weer terug bij haar. Ik gaf haar de chocolade.

[Sharity]

Robbin
Buiten het toilet wachtte ik rustig op Amelia. Even gaapte ik. Man ik was moe. Het was ook echt een vreemde avond zo. Maar ik was zo blij dat ik haar gevonden had.

Madeline
"Oh dankje," zei ik met een glimlach. "Wat is jouw favoriete snoep of koek ofzo?" Vroeg ik.

[Snowflakes.]

Amelia;
Ik voelde me langzaam aan een beetje suf worden. Misschien ging het medicijn wat de arts mij had gegeven wel werken. Ik liep voorzichtig weer naar Robbin toe en zag dat hij gaapte. "Anders ga je toch naar huis. Dan kan je even slapen."

David;
Ik dacht even na. "Jellybeans." zei ik glimlachend. "Als snoepjes." Daarna dacht ik weer na. "Chocolade coockies als koekjes." voegde ik daarna toe.

[Sharity]

Robbin
Ik schudde mijn hoofd. Mijn arm sloeg ik weer stevig om haar middel heen ter ondersteuning. "Nee ik blijf bij jou zoals ik je beloofd had."

Madeline
"Ohhh. En laat je dat dan ook in je kleedkamer zetten voor na optredens?"

[Snowflakes.]

Amelia;
Ik keek hem aan terwijl ik voorzichtig naar de kamer liep. "Maar jij moet ook slapen. Je bent vast kapot."

David;
Ik schudde mijn hoofd. "Nee, zo veeleisend ben ik niet hoor." lachte ik. Ik nam een snoepje en at dit op.

[Sharity]

Robbin
"Ik slaap wel hier," zei ik. Gewoon op de stoel ofzo. "Zolang jij je maar goed voelt Amelia."

Madeline
"Ah," zei ik. "Niet arrogant dus," zei ik zacht lachend. Ik at rustig van de chocolade.

[Snowflakes.]

Amelia;
Ik knikte. "Dat is ontzettend lief van je." Toen ik bij het bed aan kwam, ging ik voorzichtig weer zitten. Ik voelde me echt suf en enorm duf.

David;
"Nee dat ben ik niet. Dat weet je toch?" zei ik grijnzend.
---
Ts doen dat David en Madeline gestalkt worden in de dierentuin?

[Sharity]

Robbin
De volgende ochtend mocht Amelia weer naar huis toe. Madeline en David waren zo lief geweest om mijn auto op te halen terwijl ik en Amelia hier bleven. Nu moest ik wachten tot Amelia wakker werd en we konden gaan. Ik was behoorlijk op, had niet heel veel geslapen.

Madeline
We waren uiteindelijk naar huis gegaan en ik had bij David geslapen. Thuis had ik mij nog omgekleed en we stonden in de rij om een kaartje te kopen bij de dierentuin. Ik had er echt zin in gewoon.

[Snowflakes.]

Amelia;
Toen ik de volgende ochtend wakker werd, voelde ik me al iets beter. Ik had nog steeds het gevoel dat ik overreden was door een vrachtwagen, maar weliswaar iets minder. Voorzichtig kwam ik in beweging en kwam ik overeind van het bed.

David;
We stonden netjes in de rij te wachten totdat het mij op viel dat er veel mensen foto's van ons aan het maken waren. Het waren voornamelijk meisjes die dat deden.

[Sharity]

Robbin
Ik keek op toen Amelia in beweging kwam. "Jo, goeiemorgen," zei ik met een glimlach. Ik stond op en liep naar het bed toe. "Klaar om naar huis te gaan?"

Madeline
Ik voelde mij een beetje bekeken maar was dat wel gewend. Die aandacht kreeg ik in de kroeg vaak. Maar nu waren het jongere meiden en dat was nieuw. Ik betaalde voor mij en David. Zijn hand pakte ik vast en samen met hem liep ik naar binnen. "Wat is eigenlijk jouw lievelingsdier?"

[Snowflakes.]

Amelia;
"Goeiemorgen." Daarna knikte ik. Ik was het ziekenhuisbed en ziekenhuis zelf al helemaal zat. Bovendien was er geen noodzaak meer om me te houden. Mijn pols en bloeddruk waren weer normaal geworden.

David;
Ik pakte haar hand ook en verstrengelde onze vingers. "Hm.." zei ik en ik dacht na. "Eén pandabeer ofzo."

[Sharity]

Robbin
"Heb je een beetje geslapen?" Vroeg ik. Aan mij was het altijd vrij snel te zien als ik slecht geslapen had. Zoals nu. Ook bij spanning of stress, die ik amper had, was dat snel in mijn gezicht te zien.

Madeline
"Die hele grote? Of die kleine rode panda's?" Ik keek even naar onze handen en toen voor me uit. Al snel stonden we bij de stokstaartjes. Die waren echt onwijs schattig.

[Snowflakes.]

Amelia;
"Ja wel oke. Jij niet. Zo te zien." merkte ik op. "Ik voel me ook al een stuk meer helder dan eerst." voegde ik toe.

David;
"De grote natuurlijk. De echte pandabeer." zei ik glimlachend. "Vooral als ze natuurlijk allemaal lompe dingen doen." voegde ik toe. Dat was echt grappig.

[Sharity]

Robbin
"Hmm nee ik heb amper geslapen," zei ik. Ik had gewacht tot Amelia sliep en kon toen op zonnstoeltje niet heel geweldig slapen natuurlijk. "Dat is fijn om te horen."

Madeline
Ik lachte zachtjes en knikte instemmend. "Ik houd echt van alles met vleugels. Vogels, maar ook vlinders." Ik kon daar echt uren naar kijken.

[Snowflakes.]

Amelia;
"Waarom ben je dan niet gewoon naar huis gegaan?" vroeg ik. Hij had niet continue hoeven te blijven. Vervelend dat hij daardoor niet kon slapen. "Breng je mij straks naar huis?" vroeg ik.

David;
"Hoe kan het ook anders. Vrouwen houden altijd van vlinders." zei ik grijnzend.

[Sharity]

Robbin
"Omdat ik he niet alleen laat na wat er gebeurd is. Ik zorg ervoor dat je veilig thuiskomt." Ja dat was echt mijn grote hart en extreem zorgzame kant.

Madeline
"Maar alles met vleugels he. Dus ook kippen en eenden," zei ik zacht lachend. "Als kind wilde ik altijd een kip als huisdier."